Z cyklu ?W kręgu Cybisa?
Stanisław Szczepański
ze zbiorów Jana Jakuba i Pawła Szczepańskich oraz Muzeum Narodowego w Poznaniu
Galeria Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu
ul. Ozimska 10
17.11.2011 ? 26.02.2012
Wystawa malarstwa Stanisława Szczepańskiego jest piątą wystawą z cyklu ?W kręgu Cybisa? w Galerii Muzeum Śląska Opolskiego. Poprzednio w tymże cyklu prezentowaliśmy twórczość Hanny Rudzkiej-Cybisowej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz Piotra Potworowskiego, Zygmunta Waliszewskiego ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie i Artura Nachta-Samborskiego z depozytu rodziny artysty złożonego w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
Stanisław Szczepański urodził się w 1895 roku w Ropczycach koło Jasła. W 1913 roku rozpoczął studia w zakresie architektury, a następnie filozofii. Naukę przerwała wojna ?w latach 1915-1918 odbywał Szczepański służbę w wojsku austriackim. W latach 1919-1925 odbył studia malarskie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po kilku latach pracy zawodowej w Warszawie, dołączył do grupy ?Komitetu Paryskiego? w 1929 roku. Wraz z większością kapistów powrócił do Polski w 1932 roku. W 1937 roku osiadł w Krzemieńcu, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i instruktor teatru szkolnego Liceum Krzemienieckiego. Po wojnie poświęcił się pracy pedagogicznej na wyższych uczelniach plastycznych. W latach 1945-49 był profesorem na Wydziale Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, a od 1949 roku aż do emerytury (1965) ? profesorem malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zmarł w Warszawie w 1973 roku.
Wystawa zorganizowana została z inicjatywy ucznia i przyjaciela Stanisława Szczepańskiego ? Jacka Antoniego Zielińskiego. W katalogu wystawy pisze on m.in: We wrześniu 1949 roku, w wieku trzynastu lat, zostałem uczniem Stanisława Szczepańskiego. Wraz z grupą kolegów i koleżanek z Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie mieliśmy wyjątkowe szczęście, ponieważ Szczepański, wówczas profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, uczył w naszej szkole tylko przez jeden rok. Na zlecenie Ministerstwa Kultury i Sztuki przygotowywał program nauczania malarstwa i rysunku dla polskich liceów sztuk plastycznych. My stanowiliśmy jego klasę eksperymentalną. Nie wiedziałem oczywiście że to spotkanie zapoczątkuje długoletnią znajomość, która z biegiem czasu przerodzi się w przyjaźń starego malarza z młodym malarzem, przyjaźń trwającą aż do roku 1973, czyli do śmierci starego malarza. Pięć lat później, w roku 1978, miałem zaszczyt być komisarzem wystawy pośmiertnej Stanisława Szczepańskiego w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
Na wystawie zaprezentowano 37 prac malarza z różnych okresów jego twórczości, 32 prace pochodziły ze zbiorów rodziny artysty, pozostałe 5 wypożyczono z Muzeum Narodowego w Poznaniu.
