ze zbiorów
Muzeum Ikon w Supraślu
Oddziału Muzeum Podlaskiego w Białymstoku
Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu
(wejście od ulicy Muzealnej)
Ikona jako sacrum od wielu wieków lat skłania do refleksji, jako obiekt kultu niezmiennie porusza, jako dzieło sztuki budzi zachwyt – zachęcamy do odkrywania tajemnic jednego z najważniejszych aspektów sztuki bizantyjskiej, prezentowanej w Muzeum Śląska Opolskiego od 9 marca 2010 roku.
?Ikona. Słowo ? Droga ? Modlitwa? to wystawa ze zbiorów Muzeum Ikon w Supraślu, na którą składa się ponad 90 eksponatów, w tym unikalne ikony rosyjskie (XVIII- XIX w.), krzyże metalowe i mosiężne tryptyki. Aranżacja wystawy, sposób prezentacji eksponatów przybliżają zagadnienia związane z powstawaniem i znaczeniem ikon w chrześcijańskich Kościołach wschodnich i sztuce.
Tradycja pisania ikon sięga czasów apostolskich. Sztuka ta rozwijała się w Bizancjum aż do jego upadku w XV w. , rozpowszechniła się również na terenach zasięgu wpływów Bizancjum, czyli w Grecji, Serbii, na Bałkanach, we Włoszech oraz na Rusi. Ikony były zazwyczaj malowane na specjalnie przygotowanym drewnie cedrowym lub cyprysowym (święte drzewa wschodniego chrześcijaństwa), czasem wykonywano je łącząc różne techniki plastyczne (malarstwo, mozaika, płaskorzeźba, emalia). Proces ich wytwarzania był precyzyjnie opisany w podręcznikach. W pisaniu ikon nie uwzględnia się perspektywy malarskiej, a znaczenie postaci jest zależne od ich wielkości. Tworzenie ikony było uważane za czynność świętą, ikony same w sobie mają pogłębiać życie duchowe i być wprowadzeniem do modlitwy – były postrzegane jako przedmioty kultu, nie zaś jako dzieła sztuki. Ich artystyczne wartości zaczęto dostrzegać z początkiem XX wieku.
Wystawa była prezentowana w Muzeum Śląska Opolskiego do 6 czerwca br.
